Thorichthys maculipinnis (STEINDACHNER,1864)
Van de naam Maculipinnis kunnen we helaas niet veel afleiden. Het betekent "met gevlekte vinnen".'N vrij algemene aanduiding dus, die voor meer Thorichthyssen zou kunnen opgaan.
Franz Steindachner. Beschrijft in zijn "Beitrage zur kenntniss der Chromiden Mejico und Central- Amerika 1864" deze vis als Heros maculipinnis.
Juan Miguel Artigas Azas 1996, The forgotten Maculipinnis, The Cichlids Yearbook 6 pp 68-73.
De maculipinnis is 'n vis met 'n bewogen, verwarrende en tot op de dag van vandaag nog niet geheel opgehelderde taxanomische status. Hier een korte samenvatting van de taxanomische geschiedenis:
1843: Karl Bartholomäus Heller, 'n botanicus-naturalis die in opdracht van de Oostenrijkse horticultural Assosiation in Mexico op zoek was naar Botanische noviteiten, vangt in de rio Jamapa 'n Cichlide die hij als bijvangst meestuurt naar Oostenrijk.
1864: Franz Steindachner beschrijft de vis als Heros maculipinnis en vermeldt hierbij geen overeenkomst met de Heros helleri die hij tegelijkertijd beschrijft. Hij vermeldt dat de vis op Heros fenestratus lijkt.
1904: Seth Eugene Meek richt het geslacht Thorichthys op en laat dit geslacht aanvoeren door T. ellioti. 'N vis die door Meek was gevangen in de rio Papaloapan. Deze rivier ligt in de buurt van de rio Jamapa (de vangstplek van de H. maculipinnis). Sommigen rekenen de Jamapa tot hetzelfde stroombekken al de Papaloapan. Feit blijft echter dat beide rivieren geen directe verbinding hebben. Behalve de ellioti wordt ook de helleri, aureus en affinis in dit nieuwe geslacht ondergebracht. Ook Heros maculipinnis wordt door Meek als 'n Thorichthys aangemerkt, maar dan wel als synoniem van Thorichthys helleri.
1905: Charles Tate Regan gaat nog 'n stapje verder. T. helleri (waar dus de maculipinnis nog in zit) wordt samen met T. ellioti, door Regan als synoniem beschouwd van T. aureus. Daarbij wordt het geslacht Thorichthys gedegradeerd tot 'n sectie binnen Cichlasoma. De Thorichthys sectie bevat dan nog maar drie soorten, Cichlasoma callolepis, Cichlasoma affinis en Cichlasoma aureus (waar de helleri en dus ook de maculipinnis in zit)
1983: Kullander pakt het geslacht Cichlasoma weer uit en hersteld daarbij de status van het geslacht Thorichthys. De drie soorten die zich in C. aureus bevonden krijgen ieder weer hun status terug. H. maculipinnis blijft echter synoniem van T. helleri.
1996: Juan Artigas herstelt in zijn “The forgotten Maculipinnis” de status van H. maculipinnis. Hij stelt dat Torichthys ellioti een junior synoniem is van Heros maculipinnis. De vis heet voortaan Thorichthys maculipinnis.
Het Papaloapan-bekken. Ruim opgevat is dit dus het gebied van Punta del Morro in het Noorden tot het Coatzacoalcus-bekken in het Zuiden
Artigas zegt hierover “Het karakter van Maculipinnis is dat van 'n in groepen levende vis waarbij volwassenen en adolescenten in groepen door hun habitat dwalen. Altijd in nauw contact met de bodem en er ook naar kijkend. Ze stoppen van tijd tot tijd. Pikken 'n insect van de bodem of steken hun snuit diep in het sediment. De mondvol wordt gekauwd en de niet eetbare delen worden uitgespuwd via de kieuwen”.
De keelkaken lijken in onvoldoende mate ontwikkeld om ook hard voedsel zoals slakken te kunnen eten. Het voedsel moet daarom klein en zacht zijn.
Als T. helleri.
Schoon water is een must. Gevoelig voor bacteriële infecties. Vaak water verversen dus. Als we de dieren in 'n groep willen houden (wat het natuurlijk gedrag het meest evenaard) is 'n bak van 160 cm aan te raden. Temp 24-26 C
Heros maculipinnis, Steindachner, 1864
Astronotus (Astronotus) maculipinnis, Eigenmann, 1893
Astronotus maculipinnis, Eigenmann et al, 1903
Heros (Heros) maculipinnis, Pellegrin, 1904
Thorichthys ellioti, Meek, 1904
Thorichthys maculipinnis, Artigas Azas, 1996
