Reisverhalen

De hoofdweg D3700 loopt langs de Kunene, van Ruacana tot even vóór de Epupa Watervallen, en bij het volgen ervan konden wij telkens weer de rivier zien liggen. Toen wij het “Cunene River Camp” naderden zagen wij, niet ver van de lodge verwijderd, al enkele baaien waarin wij graag onze netten zouden willen uitwerpen.  Nadat wij ons bij de receptie van de camping hadden gemeld en onze tent hadden opgezet, gingen wij dan ook onmiddellijk naar één van die plekken.

Terwijl ik met mijn onderwateruitrusting naar de waterkant liep vroeg ik mij nog eens af welke Orthochromis-soort ik eigenlijk gevangen had. Ik wilde niet te vroeg juichen en stelde mij een beetje voorzichtig op. Ik moest de door mij gevangen grondelcichliden eerst vergelijken met O. kalungwishiensis, als we die tenminste zouden vangen. De soort die ik vooralsnog Orthochromis sp. ‘Mambilima’ zal noemen is in de fotocuvette minder contrastrijk gekleurd dan C. luongoensis.

In de nazomer van 1991 maakte ik mijn eerste reis naar het Tanganjikameer. Tezamen met Ad Konings vloog ik van Frankfurt naar Burundi en nadat wij een beleefdheidsbezoek hadden gebracht aan Mireille Brichard, begaven wij ons naar de plaatsen waarop volgens haar bepaalde cichliden konden worden aangetroffen. De trips die wij vervolgens maakten brachten ons van Bujumbura naar de Tanzaniaanse grens en onderweg bezochten wij alle van Burundi bekende vindplaatsen, ook die welke Mireille niet genoemd had.

Ten zuiden van Puerto Carreño monden twee rivieren uit in de Rio Orinoco. Om op die plaats te komen moet men proberen om in genoemde havenstad bij een  plaatselijke visser een boot huren. In ons geval was dat een Colombiaan, genaamd Lucio, in wiens huis wij een aantal dagen verbleven. Daarna zouden wij met een snellere boot doorreizen naar Inirida. Voor nadere informatie verwijs ik naar het verslag van deze reis dat staat vermeld op het NVC-web.

Wie bezig is een reis naar de tropen voor te bereiden, heeft vaak de vreemdste voorstellingen en de merkwaardigste verwachtingen en slechts zelden komen die overeen met hetgeen men uiteindelijk ter plaatse aantreft. Toen ik mijnMadeira-reis naar Brazilië voorbereidde, wist ik niet wat mij daar te wachten stond. Mij was echter wel duidelijk geworden dat ik door het stroomgebied van een witwaterrivier zou reizen en die gedachte bereidde mij (Uwe Werner) zorgen. 

In mijn eerdere artikel over Zambia heb ik al eens gesproken over de ontdekking van maar liefst vier nieuwe cichlidensoorten. In dat reisverslag, de desbetreffende trip vond plaats in 2011, heb ik eveneens gesproken over een onbekende cichlide die volgens bepaalde geruchten zou voorkomen in de Luongo. Het zou daarbij gaan om een soort die een grote gelijkenis werd toegedicht met vertegenwoordigers van het geslacht Julidochromis.