Iranocichla persa REZA ESMAEILI, SAYYADZADEH & SEEHAUSEN, 2016
Iranocichla; Irano verwijzend naar het land van herkomst en cichla verwijzend naar de familie der cichliden - persa genoemd naar het vroegere Perzische rijk, Perzïe, het huidige Iran.
Iranocichla persa, a new cichlid species from southern Iran (Teleostei, Cichlidae) By Reza Esmaeili, Hamid & G. Sayyadzadeh, O. Seehausen Zookeys, (n. 636), pp. 141-161 (24-Nov-2016). DOI: 10.3897/zookeys.636.10571
Iranocichla persa, a new cichlid species from southern Iran (Teleostei, Cichlidae) By Reza Esmaeili, Hamid & G. Sayyadzadeh, O. Seehausen Zookeys, (n. 636), pp. 141-161 (24-Nov-2016). DOI: 10.3897/zookeys.636.10571
Cichlidae 33-3 juni 2007, EERSTE ERVARINGEN MET DE VERZORGING EN DE KWEEK VAN IRANOCICHLA HORMUZENSIS Tekst: Anton Lamboj, Hannes en Karl Svardal, foto’s: Anton Lamboy
Iranocichla persa onderscheidt zich van Iranocichla hormuzensis voornamelijk door het verschil in broedkleuren bij mannelijke exemplaren. Daar waar I. hormuzensis zwart gekleurd is op het ventrale deel van de kop en borst, is dit bij I. persa oranje. De kleur is aan de basis grijs met een tintje oranje. Elke schub is voorzien van een grote iriserende vlek (bij I. hormuzensis zijn dit kleine vlekken) De rugvin is voorzien van een nauwelijks zichtbare Tilapia-vlek, daar waar deze bij I. homuzensis duidelijk te zien is. De staartvin heeft duidelijke witte vlekken die tesamen strepen vormen, in tegenstelling tot I. hormuzensis, die slechts enkele vlekken heeft op de staartvin. De lengte van deze vis zal circa 10 cm zijn.
Iranocichla persa wordt aangetroffen in de zoutwaterrivieren Shur, Hasanlangi en de riviermonding van de Minab die naar de Perzische Golf stroomt in de Straat van Hormuz.
Erg levendige vissen. Deze soort beschikt over veel intraspecifieke agressie. (agressie naar soortgenoten)
Hogere waterplanten komen in deze wateren niet voor; uitsluitend algen en vermoedelijk vormen die, tezamen met detritus en aanvliegdiertjes, de voornaamste bron van voedsel. In het aquarium beperkt men zich best tot spirulina-vlokken en tabs. Levend voer wordt genegeerd. Granulaat kan beter achterwege gelaten worden. Zij kunnen grotere brokken voedsel niet goed verwerken en de darmen kunnen verstopt raken.
Maternale muilbroeder.
De leefomgeving van deze vissen is in grote mate blootgesteld aan invallend zonlicht, hetgeen uiteraard gepaard gaat met hoge temperaturen (ca 33-40 °C). Het zoutgehalte ligt om en nabij 66-75 Millisiemens (NIET µS!) Deze omstandigheden hoeven echter niet exact nagebootst te worden.
