Geophagus brasiliensis (QUOY & GAIMARD, 1824)
Geos komt uit het Grieks en betekent aarde, phagein (Grieks) betekent eten. Geophagus = aardvreter. Brasiliensis komt van Brazilië.
Quoy, J.R.C. & P. Gaimard, Voyage autour du monde executé sur les corvettes de SM "L'Uranie" et "La Physicienne" pendant les années 1817-1820. Zoologie, Paris; pp 286-287
In bijna elk algemeen aquariumboek wordt deze vis beschreven; o.a. "Het Cichlidenboek" onder redactie van Ad Konings en "South American Eartheaters" van Thomas Wiedner.
Geophagus brasiliensis is een Zuid-Amerikaanse substraatbroedende cichlide die voorkomt in de stromen die direct in de Atlantische oceaan uitmonden, ten oosten en zuiden van Brazilië en Uruguay. De cichliden van deze groep zeven met behulp van hun kieuwen de bodemgrond en halen daar zo hun voedsel uit. Ze behoren dan ook tot de zogenaamde aardvreters. Ze worden ook in brakke wateren aangetroffen. Deze vis heeft een lange geschiedenis in de aquaristiek. Helaas ie je ze de laatste jaren steeds minder in de handel en worden ze langzaam verdreven door de nieuwste importen uit dit brasiliensis-complex. Geophagus brasiliensis is een makkelijk houdbare aquariumvis mits we het aquarium aanpassen aan zijn gedrag van graven en foerageren. Geophagus brasiliensis heeft een grijsgroene achtergrond bedekt met blauwwitte parelachtige vlekken. Deze vis wordt vaak onder de naam Parelmoercichlide in de handel aangeboden. De vinnen zijn vrijwel helemaal rood. De man kan een lengte bereiken van ruim 20 cm, vrouwtjes blijven vaak kleiner. Geophagus brasiliensis broedt al bij een lengte vanaf 10cm.
In de wateren in de buurt van de kust van Brazilië en Uruguay.
Zoals de Griekse naam al zegt zijn het aardvreters. De cichliden van deze groep zeven met behulp van hun kieuwen de bodemgrond en halen daar hun voedsel uit. De bodem moet dus ook bestaan uit fijn en niet te scherp zand. Tijdens de broedperiode kunnen ze flink graven. Houdt hier ook rekening mee met de beplanting; mits deze goed is afgeschermd door middel van stenen en of kienhout is dit geen probleem. Onbeschermde planten gaan onherroepelijk drijven! Deze vissen zijn tolerant naar medebewoners, maar tijdens de broedzorg moet er rekening mee gehouden worden dat de overige vissen de mogelijkheid hebben om weg te vluchten. Gebeurt dit niet, dan wil dit wel tot beschadigingen van de medebewoners leiden.
Bij maagonderzoek bij in het wild gevangen Geophagus brasiliensis werd een grote variëteit van voedsel gevonden, zoals insecten en algen. In het aquarium accepteren ze droogvoer (zinkende pellets, bijvoorbeeld steurvoer), diepvriesvoer en allerlei soorten levend voer.
De kweek van Geophagus brasiliensis is niet moeilijk, soms herken je de koppels al in de aquariumzaak. Aanschaf van enkele jonge vissen verdient de voorkeur, uiteindelijk zullen zich hieruit koppels gaan vormen. Heeft zich een koppel gevormd dan zal het graven en poetsen een aanvang nemen. Op elkaar gestapelde rolkeien of een bloempot zullen dienst doen als afzetsubstraat. Ouders doen alletwee mee aan de broedverzorging. Vader bewaakt het territorium, moeder de eieren. Als de jongen vrij gaan zwemmen, worden ze begeleid door de ouders. Opfok van de jongen is niet moeilijk. Doordat deze vissen grote legsels hebben is het belangrijk goed te selecteren bij het opfokken van de jongen. Door de lange geschiedenis in de aquariumliefhebberij is het gevaar van inteelt door weinig vers bloed niet uitgesloten. Tevens wil ik benadrukken dat je als liefhebber moet kijken wat voor markt er voor deze vissen is. Om het broedgedrag van deze vissen te bestuderen maakt ht niet uit of je er 10 opfokt of een paar honderd. Voor het welzijn van de jongen is dit wel belangrijk. De jongen die ik niet wil laten opgroeien worden gebruikt als levend voer voor de overige vissen.
Afhankelijk van de grootte van de vissen is voor 1 koppel een bak met een kantlengte van 100 cm wel een vereiste.
