Cichla kelberi, Kullander & Ferreira, 2006.
Vernoemd naar Dieter Kelber, een man die veel heeft gedaan om het sportvissen op Cichla te promoten én informatie aan wetenschappers over deze soorten heeft verstrekt.
"Kullander & Ferreira, 2006 - A review of the South American cichlid genus Cichla, with descriptions of nine new species (Teleostei: Cichlidae)". Ichthyological Explorations of Freshwaters. v. 17; n. 4; pp. 289-398
"Neotrop. ichthyol. vol.11 no.3 Porto Alegre Sept. 2013"
"Het geslacht Cichla gereviseerd" van Martin Geerts in "Cichlidae 33-2
Deze soortbeschrijving is samengesteld op het Nederlandse Cichliden Forum;
www.hetncf.nl/forum/viewtopic.php?f=104&t=368
De soorten uit het geslacht Cichla zijn piscivore vissen.
Cichla kelberi heeft een goud/gele grondkleur met drie brede verticale strepen op het bovenste deel van de flank. Onregelmatige donkere vlekken op het onderste deel van de flank en een oogvlek aan de basis van de staartvin, licht gekleurde vlekjes op de buikvinnen, op de aarsvin en op de onderste lob van de staartvin
Oorspronkelijk afkomstig uit de Rio Araguaia/Tocantins, maar tegenwoordig in vele wateren te vinden.
De maximale afmetingen van deze prachtige rovers hebben er voor gezorgd dat kelberi de populairste soort binnen het Cichla geslacht is.
Met maximaal ca. 45 cm is dit de Cichla die voor de meeste liefhebbers het eerst in aanmerking komt m.b.t. de bakmaat. De meeste Cichla's worden namelijk (veel) groter. Over het algemeen wordt voor in aquaria een maat van 35-42 cm aangegeven.
Zij werd onder de naam Cichla monoculus uitgezet in stuwmeren in Rio Grande do Norte, Minas Gerais en Ceara en onder de naam Cichla ocellaris in de Rio Paraíba do Sul en de Rio Paraná.
Cichla kelberi komt zoals gezegd dus van oorsprong voor in de Araguaia, waar men ook Cichla piquiti vindt. Toch lijkt het erop dat beide soorten niet dezelfde ecosystemen delen. Daar waar de grotere Cichla piquiti vooral in de diepere en sneller stromende wateren te vinden is, heeft Cichla kelberi een voorkeur voor de ondiepere lagunes waar weinig tot geen stroming is.
Dit onderscheid in voorkeur voor ecosysteem is overigens ook iets dat men bij andere Cichla soorten ziet;
Cichla temensis/Cichla monoculus - Rio Negro
Cichla temensis/Cichla orinocensis - Rio Orinoco
Is wijd verspreid in Zuid Amerika, vooral uitgezet ten behoeve van de sportvisserij of om uitheemse vissoorten (bijvoorbeeld Tilapia) te bestrijden.
In het aquarium over het algemeen rustige vissen. Op het moment dat er gevoerd wordt, veranderen de soorten uit het geslacht Cichla echter in de roofzuchtige vissen die ze zo populair maakt onder sportvissers.
Volwassen Cichla's eten alle mogelijke soorten grof levend- en diepvriesvoer. Alles wat in de bek past wordt met passie verzwolgen.
De soorten uit dit geslacht hebben een zeer groot aquarium nodig. Cichla kelberi is met ca. 40 cm de kleinste soort, maar een bak van 250x100x80 cm is toch wel het minimum. Als bijvissen zijn alleen grote soorten geschikt. Alles wat enigzins in de bek past, zal uiteindelijk ten prooi vallen.
