Triglachromis otostigma (REGAN, 1920)
Trigla verwijst naar de geslachtsnaam van de Triglidae (de Ponen). Slaat op de uit buikvinnen ontstane tastorganen. Chromis verwijst in veel gevallen naar de vroegere benaming voor cichliden, en de verwantschap aan zoutwatervis Chromis (geslacht van Juffertjesvissen). Het woord chromis komt van origine uit het Grieks en betekent kleur of kleurrijk.Otostigma (“oorvlek”) slaat op de zwarte vlek op de kieuwdeksel.
Annals and Magazine of Natural History (7) 7; p 152
Konings, Ad: Back to Nature gids voor Tanganyika cichliden (2e druk).
Triglachromis otostigma is een vrij forse, licht- tot donkerbruin gekleurde bi-partentale muilbroeder. Op de flanken zijn roze tot paarse iriserende schuine dunne banden aanwezig. De buikvinnen zijn uitzonderlijk lang. Triglachromis otostigma kan ongeveer 12 cm worden.
Leeft boven modderbodems in zowel diepe als ondiepe delen van het meer. (Vaak bij rivierdelta's of moerassen.)
Een rustige vis die in een voldoende groot aquarium geen problemen zal opleveren met medebewoners. De agressie naar soortgenoten is aanwezig, maar niet heftig. In kleinere aquaria kan T. otostigma wel agressief zijn tegen (niet-)soortgenoten. T. otostigma is een echte graver en zal dus ook het grootste gedeelte van de dag zand happen en dat verplaatsen. Combineren met gelijkende vissen word afgeraden (denk dan bijvoorbeeld aan Gnatochromis en Limnochromis).
Aangezien T. otostigma eigenlijk een echte modder-eter is, is een Tropheus-dieet nodig. Bij te proteïnerijk (dierlijk) voeren kunnen deze vissen, net als Tropheus, last krijgen van darmflagellaten. Ook zal T. otostigma z’n voer van de bodem happen door het aftasten van de bodem met zijn buikvinnen en het filteren van het zand in de bek.
De kweek van T. otostigma is lastig. Het is slechts enkele keren gelukt bij stelletjes in gevangenschap. Vaak zaten deze stelletjes in een soortaquarium met veel zand en pvc-buizen. Weinig licht en langzaam stromend (maar schoon) water zouden ook kunnen bijdragen aan een succesvolle kweek. Het vormen van een echt stel is zeer lastig, maar als dat lukt zal het stelletje ook buiten het broedseizoen bij elkaar blijven.
Het aquarium dient voor 1 koppel minimaal 1 meter lang te zijn. In aquaria van 2 meter kunnen meerdere koppels worden gehouden met diverse medebewoners. Essentieel is een flinke zandbodem en meerdere PVC-buisjes zodat de natuurlijke moddergangen worden nagebootst.
