Reisverslag Colombia 2015 van Ernst van Genne Deel 1.
Om over een reis naar Zuid Amerika een verslag te maken voor publikatie in een blad moet het vaak kort, bondig, wetenschappelijk en doelgericht zijn. Dat is mooi, echter er zijn vaak zoveel randverschijnselen die ook best geschikt zijn om af te laten drukken, echter dat geschrijf eromheen is niet bepaald kort en bondig zodat het dan weggelaten wordt. Wat ook meespeelt is dat er ook een limiet is om foto's af te laten drukken. Laat staan als je filmpjes wil laten zien. Vandaar dat ik een groot gedeelte van onze laatste reis op de website van de N.V.C. wil publiceren, ik hoop regelmatig achter mijn laptop plaats te nemen om mijn verhaal met de NVC. leden te kunnen delen.
Het is de 7e keer dat ik naar Zuid Amerika ben afgereisd, van iedere reis heb ik gelukkig een uitgebreidt verslag gemaakt. Die zijn net zoals dit komend verslag in div. bladen verschenen. Nu, met hopelijk vele foto's en filmfragmenten want het was een reis met vele verrassingen.
Allereerst de groep:
Van links naar rechts, Dirk Verduijn, broer Hans, Alfred Kiers, dan "ik" en naast mij Albert Verduijn. Ja, inderdaad, het "Verduijngehalte" was erg groot dit keer, gelukkig zijn er geen wanklanken geweest en is de familieband, zoals ik het zie, alleen maar versterkt.
Mijn reis begon met het pakken van de koffers, dit nadat ik al 3 jaar bezig ben geweest om oude troep, sokken, onderbroeken, overhemden etc. op een bepaalde plaats in een kast op te sparen. Zo kregen vele kledingstukken een "laatste kans" in Colombia.
Hier een blik van mijn voorraad voor de komende maand.
Als je vooruit reist dan ga je in je eentje. Dat betekent voor mij dat mijn reis naar Colombia startte op het moment dat ik in Wolvega op de trein stapte. Met 1 koffer en een rugzak stapte ik vol goede moed de trein binnen. In de trein was het erg rustig, ik had het vooruitzicht dat ik de hele reis niet over hoefde te stappen. Nadeel was wel dat ik de nacht op Schiphol moest doorbrengen en het was nog maar 2 uur toen ik daar aankwam. De desk opent pas om 4 uur, dus had ik veel tijd om koffie te drinken. De goedkoopste vlucht was via Portugal, T.A.P. vliegt mij naar Bogota. De enige ophef die nacht was en vlucht van donkerbruine 65 +’ers die van Gran Canaria kwamen, verder was het rustig en werd er veel schoongemaakt.
Mijn laatste reis was 3 jaar geleden. Het verschil met de vorige reis was dat ik op Schiphol rustig kon appen met het thuisfront of vrienden die wakker waren. Dat maakte achteraf gezien de hele vakantie toch anders. Als er ergens Wifi was dan kon ik nieuwtjes uitwisselen met het thuisfront of de Noordelijke “Zuidamerikaanse Cichlidenliefhebbers.”
Het werd wel een lange reis; ik was zo’n 40 uur in de weer. De reis ging via Lissabon naar Bogota, waar ik s'-middags om 16.30u. plaatselijke tijd aankwam. Bruno haalde mij op. Het vliegveld was ongeveer 4 jaar geleden nog verbouwd. Hierdoor verliep de hele controle stukken sneller en was de chaos minder groot. Die chaos was er wel in Bogota. Was het 5 jaar geleden al een grote puinhoop, nu was het nog erger. We gingen met een taxi naar de buitenkant van Bogota, daar stapten we over in de auto van Bruno. Daarmee reden we in 1 ½ uur naar zijn Finca die er nog steeds paradijselijk bij lag. Met een zwembad, palmen, een temperatuur van 20ºC en op ongeveer 2300 meter hoogte is het er nooit benauwd.
Bruno komt uit Zwitserland. Het lijkt erop dat hij daar een kopie van gemaakt heeft door zijn huis, annex hotel en het uitzicht waar je van kan genieten .Doodmoe van 40 uur wakker ga ik maar vroeg slapen.
Op 16/1 de volgende dag word ik alweer vroeg wakker, even na 6.00u, nog koppijn en moe van de lange dag gisteren. Maar na een kop sterke koffie kom ik weer wat bij en wordt wat fitter. Er zijn veel plannen. Rio Cristalino, we hebben de mogelijkheid om in een tent te slapen in de buurt van Porto Lopez. Er zit veel vis en ze zoeken mensen die ze kunnen determineren en foto’s kunnen maken, geen probleem lijkt mij. We hebben kontakt met iemand van het bureau van toerisme, Rosio. Zij zal onze tocht in Puerto Carreño regelen. Ze heeft een kennis die ons daar op kan vangen en een visser met boot kan regelen. Wat ik begrepen heb zijn er 4 mensen mee bezig om het allemaal in orde te gaan maken. Wel moet ik iedere dag geld pinnen om voldoende Colombiaanse Pesos te verzamelen voor de tickets. Per dag kan iedere buitenlander maar een gelimiteerd bedrag uit de muur halen. Daarom zal het 3 dagen duren voordat ik voldoende geld heb om de tickets te betalen. Gelukkig was Rosio zo aardig om mij een bedrag voor te schieten zodat ik voldoende had om ze een aanbetaling te laten doen zodat we zeker waren dat we op tijd naar P. Carreño konden gaan. We gaven de data’s door wanneer we wilden vertrekken en wanneer we gaan terugvliegen vanuit Iniridae. Later bleek dat het helemaal niet mogelijk was om op die data’s te vertrekken en terug te komen. Er vlogen nl. geen vliegtuigen op die dagen. Maar dat wist ik toen nog niet……
