Cichliden in de wetenschap 41(5)

Hybridisatie
Cichliden vormen één van de meest soortenrijke vissenfamilies. Een direct daaruit voortvloeiende  vraag is dan ook waarom het aantal soorten dat deel uitmaakt van de familie Cichlidae zo veel groter is dan dat van andere vissenfamilies. Een van de mogelijke verklaringen zou kunnen zijn gelegen in het feit dat cichlidensoorten makkelijk onderling kruisen. Misschien zijn veel nieuwe vormen begonnen als een kruising om vervolgens uit te groeien tot een volledige soort? Elke aquariaan zal er wel eens eentje zijn tegengekomen: een kruising tussen twee totaal verschillende soorten. Het is geen geheim dat cichliden gemakkelijk kruisen: zet een mannetje en een vrouwtje bij elkaar in een aquarium en het zal moeilijk zijn om te voorkomen dat de twee met elkaar gaan paren. Maar wat voor effect heeft dit? Het ligt in de lijn der verwachtingen dat het resultaat van een kruising tussen twee soorten onvruchtbare nakomelingen oplevert, zoals bijvoorbeeld het geval is bij een muilezel – een kruising tussen een paard en een ezel. De oorzaak daarvoor is gelegen in het feit dat paarden en ezels een verschillend aantal chromosomen hebben. Chromosomen zijn eiwitstructuren in de cel waaromheen het DNA gekruld ligt. Elke cel van een dier heeft twee sets chromosomen, één set geërfd van de vader (via de zaadcel) en één set van de moeder (via de eicel). Een muilezel krijgt 32 chromosomen van zijn vader en 31 van zijn moeder, zodat hij één chromosoom extra heeft. Voor het dier zelf is dat geen probleem, maar zodra het eicellen of zaadcellen wil produceren, blijkt dat het extra chromosoom niet goed kan worden uitgesplitst, hetgeen nodig is om er één goede set van te maken. Daarom is de muilezel onvruchtbaar.

Het hele artikel is te lezen als u ingelogd bent